Określenie nazwy towaru

W myśl obowiązującego od 1 kwietnia 2013 r. § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas, paragon fiskalny musi zawierać nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację. Przy czym w miejscu określonym dla nazwy może on zawierać również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Konstrukcja przepisu spowodowała wątpliwości dotyczące właściwego nazewnictwa towarów i usług na paragonie. O ich wyjaśnienie, w imieniu podatników wystąpiono w interpelacji nr 15620.

W odpowiedzi podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów przypomniał, że potwierdzeniem dokonania sprzedaży zaewidencjonowanej w kasie rejestrującej jest paragon fiskalny. Przy czym podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z konkretnymi nazwami jednostkowymi towarów lub usług, pozwalającymi na ich jednoznaczną identyfikację. Przepisy nie wykluczają przy tym stosowania skrótów, a dotychczasowa praktyka, zdaniem resortu, potwierdza, że podatnicy korzystają z tej możliwości. Tym samym uznano, że stosowanie jednoznacznej nazwy na paragonie nie spowoduje ograniczeń w działalności gospodarczej.

Wskazano także, że sposób identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem, jaki podatnik oferuje do sprzedaży. Oznacza to, że to od podatnika zależy, w jaki sposób dobierze on nazwę towaru lub usługi, tak aby jego klient mógł jednoznacznie zidentyfikować zakupiony towar lub wykonaną usługę.

Ostatecznie stwierdzono, że podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów (usług) na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów.

Ponadto w wyjaśnieniu Ministra Finansów dotyczącym "jednoznacznej nazwy na paragonie fiskalnym" (które dostępne jest na stronie internetowej www.mf.gov.pl) stwierdzono, iż z łącznej analizy przepisów § 8 ust. 1 pkt 6 i § 36 rozporządzenia w sprawie kas wynika, że stosowana przez podatnika kasa rejestrująca (system kasowy) i jej możliwości techniczne (w kontekście prowadzonej przez podatnika działalności - w szczególności jej zakresu) mogą mieć istotny wpływ na wymagania, co do sposobu identyfikacji towarów i usług, w tym znaczeniu, że brak możliwości technicznych będzie skutkować mniej szczegółowym prowadzeniem identyfikacji (tj. dostosowanym do możliwości kasy).

Jak podkreślono, w sytuacji gdy asortyment towarów u danego podatnika jest większy niż liczba dostępnych pozycji w bazie towarowej kasy rejestrującej, podatnik stosuje przepis dotyczący jednoznacznego identyfikowania towarów odpowiednio, co oznacza, że dostosowuje stosowane przez siebie nazewnictwo do liczby dostępnych pozycji w bazie towarowej kasy rejestrującej.

W kontekście powyższego stwierdzono:

"(…) Nie wystąpi jednak u niego, w związku z nowymi przepisami, konieczność wymiany kasy rejestrującej. Podobnie w przypadku podatników prowadzących działalność taką jak np. kiosk przy wykorzystaniu prostych kas rejestrujących (…) spowoduje, że podatnik będzie stosował przepis o jednoznacznej identyfikacji odpowiednio. Jest zatem zrozumiałe, że taki podatnik zapewni inny poziom szczegółowości nazwy towarów na paragonie niż podatnik prowadzący taką samą działalność, lecz stosujący do ewidencji system komputerowy np. wykorzystujący funkcje kodów kreskowych.

Również w sytuacji, gdy podatnicy, którzy nie dysponują kasą rejestrującą o odpowiednich możliwościach technicznych pozwalających na częstą zmianę asortymentu oferowanych towarów lub usług, powinni dostosować używane nazewnictwo do specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej poprzez stosowanie przepisu § 36 ww. rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. odpowiednio.

Odpowiednie dostosowanie nazwy towaru do specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej nie będzie powodowało konieczności wymiany kasy, czy też konieczności zaopatrywania się w dodatkowe urządzenia służące do jednoznacznej identyfikacji towarów lub usług.

Mając na względzie powyższe, przepis § 36 ww. rozporządzenia (…) daje podatnikom możliwość stosowania przedmiotowego przepisu odpowiednio, tj. zgodnie z technicznymi możliwościami użytkowanych kas rejestrujących (w kontekście specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej). (…)"